علیه سرمایه‌داری، فاشیسم و مردسالاری
به‌نام „زن، زندگی، آزادی
در آستانه‌ی روز جهانی کارگر و در حالی که آتش بحران‌های معیشتی، زیست‌محیطی، و اجتماعی بیش از گذشته زبانه می‌کشد و زندگی‌های ما را به کام نابودی می‌برد، بازپس‌گیری حق حیات‌مان، مستلزم بازشناسیِ قدرتِ ما در مقام طبقه‌ی کارگر و پیکار همه‌جانبه علیه سرمایه‌داری‌ست۰ سلاح ما در این نبرد اعتصاب، سازماندهی و بازپس‌گیریِ زمان کار و تن‌ها و زندگی‌های‌مان از چنگالِ سرمایه‌داران است۰ و در مقابل ما، سلاحِ سرمایه‌داری چیزی نیست جز فاشیسم، مردسالاری و نظامی‌گری روزافزون۰ چنان‌که این روزها در ایران و سودان و فرانسه دیده‌ایم؛ تا از خاطر نبریم که از «شمال تا جنوب جهانی»، همه‌ی ما ساکنین سرزمین واحدی هستیم به‌نام «سرمایه‌داری»۰.
ارزش در جامعه سرمایه‌داری از طریقِ سرقت ساعات زندگی کارگران و استثمار نیروی کار آنها تولید می‌شود و به‌همین دلیل دست‌کشیدن منظم و سازمان‌یافته از کار (یا همان اعتصابات طبقه‌ی کارگر) همواره می‌تواند کنشی انقلابی، ریشه‌ای و ویران‌گر نظم موجود و ستم حاکم باشد۰ در چنین مبارز‌ه‌ای، سرمایه‌داری از ابزارهای خشن و وحشیانه‌ی خود برای سرکوب ما استفاده خواهد کرد؛ و ما از عزم و توان و آگاهی جمعی خود برای گسترش اعتصابات و همبستگی انقلابی در سطوح مختلف: نه‌فقط در خیابان‌ها و مناسبت‌ها، بلکه در تمام محیط‌های کار و تحصیل، کارخانه‌ها و دانشگاه‌ها و مدارس و اماکن عمومی؛ نه در محدوده‌ی مرزهای ملی، بلکه در سطح منطقه‌ای و بین‌المللی۰
سرمایه‌داری می‌کوشد با توسل به مردسالاری، زنان را در زنجیر کارِ بی‌دستمزد خانگی یا فرایندهای ارزان‌سازی و بی‌ثبات‌سازی نیروی کارشان به بند بکشد؛ همچنان که مهاجران را با ابزار نژادپرستی و مکانیسم‌های فاشیستی به کف هِرم نیروی کار تبعید می‌کند و از مشارکت در زیست اجتماعی محروم‌شان می‌سازد؛ و یا ازطریق برتری‌جویی ملی و ستم ملی، سلب‌مالکیت و محرومیت را بر انبوهی از انسان‌ها تحمیل می‌کند۰ همه‌ی این ابزارها و مکانیسم‌ها، استثمار و ستم مضاعف را به‌ضرر آزادیِ زن و زندگی بازتولید می‌کنند۰
به‌همین دلیل است که ما روز جهانی کارگر را در پیوند با شعار محوری قیام ژینا در ایران -یعنی «زن، زندگی، آزدی»- می‌فهمیم۰ چرا که آنچه باید دود شود و به هوا رود چیزی نیست جز سرمایه‌داری، و مردسالاری و فاشیسم هم‌بسته‌ی آن؛ و آنچه رها می‌شود و امکانِ نو می‌آفریند: زن و زندگی و آزادی‌ست۰
در این روزها همچنین شاهد شجاعت و ابتکار کارگران در ایران (به‌خصوص کارگران پروژه‌ای در صنایع نفت، گاز و پتروشیمی) بوده‌‌ایم که تحت شدیدترین فشارها، متحد و مصمم و پرشمار، بار دیگر اعتصاباتی گسترده و هماهنگ برپا کرده‌اند۰بسیاری از آنان بی‌ثبات‌کارانی هستند که به‌دور از خانواده و در شرایط اقلیمی سخت چرخ صنایع را به گردش در می‌آورند، و به‌ناچار در خوابگاه‌های نامناسب و پرجمعیت، و با غذای ناکافی و غیرمفید نیروی کار خود را بازتولید می‌کنند؛ بی‌آنکه به امکانات بهداشتی و رفاهی و حمل‌ونقل مناسب دسترسی داشته باشند۰آنها در این اعتصابات از جمله مطالبات زیر را رو به کارفرمایان و پیمانکاران و دولت طرح کرده‌اند: افزایش ۷۹ درصدی دستمزد، کاهش ساعات کاری، افزایش ایمنی در محیط کار، حق ده روز استراحت در برابر بیست روز کار (کمپین ۲۰/۱۰)، بهبود شرایط زیست روزانه شامل غذا، خوابگاه، بهداشت و غیره۰ مبارزات آنها بی‌گمان بخشی از پیوستار جهانی مبارزات روزمره‌ی کارگران برای بهبود شرایط طاقت‌فرسای کار و حیات‌شان است۰ اما با نظر به ناتوانی ساختاریِ سرمایه‌داری بحران‌زده در تامین حقوق و نیازهای اولیه‌ی کارگران، این مبارزات می‌توانند بخشی از فرآیند کلان‌تر خلع‌ِید از سرمایه‌داری در جهت رهایی انسان طبیعت باشند۰
برای تقویت چنین چشم‌اندازی و برای بازپس‌گیری حق زندگی، ما نیز با تمام قوا از مبارزات این کارگران و سایر هم‌زنجیران‌مان پشتیبانی خواهیم کرد و در همبستگی با مبارزات کارگری – از ایران تا فرانسه و از سودان تا هرکجای این جهان بحران‌زده – با یک برنامه‌ی مشترک به مناسبت اول ماه می به خیابان‌ها خواهیم آمد۰
استوار باد قدم‌های رزمنده‌ی جنبش کارگری
گسترده باد همبستگی بین‌المللی کارگران و مبارزات انقلابی تا رهایی از ستم و سلطه‌ی سرمایه‌داری
