ساچمه های تبعیدی
—Wer sind Gruppe „Splitter im Exil? „—-
Überlebende der Explosion einer Handgranate „Made in Germany“ treffen sich nach über 40 Jahren, um auf langfristige Folgen von Rüstungsexporten aufmerksam zu machen.Am 21.04.1981 demonstrierten in Teheran vor allem junge Menschen gegen die Schließung der Universitäten durch das neue Regime. Bei der Demonstration wurden mehrere Handgranaten in die Menge geworfen. Es gab drei Tote und hunderte Verletzte. Eine mit deutschen Handgranaten begangene Tat. Ein Teil der Demonstrierenden konnte fliehen. Aus der Diaspora haben sie sich Jahrzehnte später wieder vernetzt und damit begonnen sich auszutauschen. Im Sommer 2022 treffen sich Überlebende der Katastrophe und Unterstützer:innen zum ersten Mal persönlich. Um ihrem Schicksal einen Sinn zu geben, möchten sie ihre Perspektive auf die Geschichte Deutsch-Iranischer Beziehungen ausdrücken und öffentlichkeitswirksam nach außen tragen. Ihre Themen sind unter anderem: Verantwortung, Bekämpfung von Extremismus, Zusammenhänge zwischen Fluchtursachen und Waffenexporten, transgenerationale Folgen der Flucht für ihre Nachkommen.
Hier online im Stream und vor Ort in der W3 – Werkstatt für internationale Kultur und Politik e.V.
در روز دوشنبه ٣١ فروردین ١٣۶٠ در تظاهرات اعتراضی سازماندهی شده توسط دانشجویان و دانش آموزان سازمان پیکار در راه آزادی طبقه کارگر (دال دال) در نخستین سالگرد سرکوب و خفقان ناشی از انقلاب فرهنگی رژیم، آذر مهرعلیان ۱۷ ساله، مژگان رضوانیان ۱۶ ساله و ایرج ترابی ۲۲ ساله در اثر پرتاب دو نارنجک دستی مملو از ساچمه های ساخت آلمان توسط چماقداران حزب اللهی رژیم جان خویش را از دست دادند. در این تهاجم ۱۹۰ نفر زخمی شدند و تعدادی از بازماندگان آن روز مجبور به تبعید گشته و ساچمه هایی که هنوز در بدن آنها جا خوش کرده است، به یار ناخواسته ابدی آنها تبدیل شد.
برخی از ما آن ساچمه ها را به کشور تولید کننده اش – آلمان – پس آوردیم. به کشوری که به قول برشت “نه میهنی جدید، که تبعیدگاه ماست” و برخی نیز آنها را با خود در کشورهای دیگر همراه کرده ایم و برخی هنوز در ایران بسر میبریم.
ما درصدد تهیه مستندی هستیم و در این راه در جستجوی یاران دیگری برآمده ایم که حمل این ساچمه ها در طول چهار دهه اخیر به بخشی از وجودشان در فراز و فرودهای زندگی شان تبدیل شده است.
ما از جمله در جستجوی بازماندگان و شاهدان درگیر آن روز در همه کشورها نیز میباشیم تا به همراه آنان این جنایت جمهوری اسلامی را بیشتر سندیت ببخشیم.
فیسبوک “ساچمه های تبعیدی”، وسیله ارتباطی ما با شما یارانمان است.
دست همگی را در پاسخگویی به این فراخوان و همکاری و همیاری از پیش میفشاریم.
ای میل تماس :
Sachmehaye-tabeedi@hotmail.com
لطفا با به اشتراک گذاشتن این فراخوان ما را در انتشار آن یاری دهید.
اطلاعیه جمع ساچمه های تبعیدی
📌 ساچمه هایی که بارها تاریخ سرکوب را رقم زده اند
تاریخ ما هنوز همچنان در مبارزه برای دادخواهی جان های شیرین مبارزانی که بر اثر سرکوب „انقلاب فرهنگی“ رژیم بر خاک افتادند، بسر میبرد تاعاملان و آمران ترور های عریان جمعی و سازمان یافته در تظاهرات ۳۱ فروردین ۱۳۶۰ به محاکمه کشیده شوند. تظاهراتی که در تجلیل از مقاومت پرشکوه اول اردیبهشت ۱۳۵۹ و آنها که در این مقاومت جانشان را از دست داده بودند، صورت گرفت و با پرتاپ نارنجک جنگی به صفوف تظاهرات توسط مزدوران حزب الله رژیم تازه به قدرت رسیده جمهوری اسلامی، به خاک و خون کشیده شد. موضوع در واقع بر سر سرکوب جنبش و مقاومت در ایران بود که هر روز بیشتر شکل میگرفت و مسئولیت می پذیرفت. سراسر کشور در تب گسترش آزادی میسوخت. در حالیکه حاکمان جدید با استفاده از تسلیحاتی که از رژیم شاه به ارث برده بودند، فاجعه آفریدند.
اما استفاده از این نوع سرکوب جمعی توسط رژیم، فقط به سال ۱۳۶۰ بر نمیگردد.
رژیم جمهوری اسلامی در مقابله با خیزش آبان ۱۳۹۸ که علیه بالارفتن نرخ بنزین و گسترش آن اعتراضات به همه شهرهای ایران صورت گرفته بود، از تفنگ های شاتگان، یعنی از اسلحه هایی با امکان پرتاب گلوله های ساچمه ای استفاده کرد. در بسیاری از شهرها از جمله در ماهشهر، مزدوران رژیم مردم معترضی را که از شدت سرکوب به نیزارهای اطراف پناه برده بودند، با استفاده از تیربار سنگین و جنگی دوشکا نیز به رگبار بستند. خبرها حتی حاکی از استفاده از گلوله های ساچمه ای نیز بود که به مجروح شدن بسیاری انجامید.
و اکنون تاریخ سرکوب و ترور جمعی، بار دیگر در روز جمعه ۵ آذر ۱۴۰۰ در اصفهان رقم خورد. تحصن، تظاهرات، گردهمآییها و اعتراضات شکوهمند و برحق کشاورزان و مردم زحمتکش اصفهان و چهارمحال نسبت به مشکلات بی آبی حاصل از سیاست های ویرانگر رژیم جمهوری اسلامی و علیه مافیای آب، وحشیانه سرکوب گردید و خفه کردن فریاد تشنه گان خوزستان در سال گذشته را به یاد آورد. رژیم با همان شیوهای که اعتراضات مردم خوزستان علیه بی آبی را به خاک و خون کشید، در اصفهان نیز هنگامیکه با سیل عظیم جمعیت معترض و همبستگی اقشار مختلف مردم با کشاورزان رویرو شد، از سلاح ها و تجهیزات کشنده استفاده کرد. ویدئوهای منتشر شده حاکی از استفاده پی پروا از تفنگهایی با گلوله های ساچمه ای است که در اثر شلیک این گلوله ها، از جمله بر چشمهای معترضان، باعث کوری آنها و وارد کردن آسیب های جبران ناپذیر شد. برخورد گلوله های ساچمه ای، با توجه به فواصل ساچمه ها در سر و صورت برخی، نشان دهنده شلیک از فاصله بسیار نزدیک می باشد.
آنچه که برای سرکوب تظاهرات سال ۱۳۶۰ و سپس در خیزش آبان ۱۳۹۸ و اکنون در اعتراضات آذر ماه ۱۴۰۰ مردم به جان آمده اصفهان به کار برده شد، بکارگیری سلاحها و تجهیزات کشنده است. نارنجک هایی که به صف تظاهرات ۳۱ فروردین ۱۳۶۰ پرتاب و مرگ سه نفر و زخمی شدن دهها تن دیگر را باعث شد، در کارخانجات صنایع نظامی واقع در سلطنت آباد، با پروانه و به ابتکار یک شرکت آلمانی در زمان شاه ساخته میشد و نه به دست افرادی که „سه راهی“ میسازند و حتی نه از نوع نارنجک های معمولی که در زمان قیام به دست مردم افتاد. بلکه از نوع کم نظیر و جدیدی بود که فقط باید در کارخانه های تسلیحاتی با حفاظت های بسیار بالا سراغ آن را گرفت. رژیم جمهوری اسلامی نه تنها زرادخانه سلطنت آباد را پس از قیام در اختیار گرفت، بلکه همچنین حافظ قراردادهایی شد که رژیم شاه برای ساخت و صدور تسلیحات کشنده، با آلمان و سایر کشورهای تولید کننده منعقد کرده بود. این رژیم با صرف هزینه های بالایی به گسترش صنایع تسلیحاتی ای پرداخت که علیرغم تبلیغات گوش خراشش، نه به منظور مقابله با „دشمن خارجی“، بلکه مشخصا و عمدتا برای خفه کردن و سرکوب خیزش های به حق در سرتاسر ایران مورد استفاده قرار میگیرد. این امر نشان میدهد که جمهوری اسلامی تنها با تکیه بر قهر عریان و خشونت و سرکوب فاشیستی همه جانبه، و با حمایت تولید کنندگان و صادرکنندگان تسلیحات مرگبار توانسته است خود را تاکنون سرپا نگهدارد.
جمع ساچمه های تبعیدی، که استفاده از گلوله های ساچمه ای و عوارض ناشی از آن را بر بدنهای بسیاری از یاران خود فراموش نکرده است و استفاده مکرر از آن در افت و خیزها و رخدادهای سرتاسر کشورمان توسط رژیم جمهوری اسلامی، و به خاک و خون کشیدن بسیاری از مردم معترض را به تجربه دیده است، خود را در امر پیگیری و مستند سازی این جنایت ها مصمم تر میبیند. باشد تا قدمی در راه عدالت نسبت به آنچه که در طول بیش از چهار دهه بر ما تحمیل شده، برداشته باشیم.
ساچمه های تبعیدی – آذر ۱۴۰۰
