پرچم مبارزۀ پیگیر برای لغو حکم اعدام
حکمهای اعدام باید لغو شود!
با تایید رسمی حکم اعدام امیرحسین مرادی، سعید تمجیدی و محمد رجبی، سه جوان بازداشت شدهی اعتراضات آبان ماه، اعدام صابر شیخ عبداللە و دیاکو رسول زادە در ارومیه و صدور حکم اعدام برای روحاله زم در هفتهی اخیر، اعدام اوجی دیگر یافته است. گرچه جامعهی ایران در این چهل سال حکم اعدام و اجرای آن را بسیار به خود دیده است، این اوج تازه پیامی کهنه به همراه دارد. آیا اعدام راه حل برچیدن فقر روزافزونی است که به گریبان مردم چنگ انداخته و آنها را هر روز بیشتر از هستی ساقط میکند؟ آیا اعدام راه باز کردن بندهایی است که بر آزادی بیان و هر آزادی انسانی و مدنی دیگر تنگ بسته شده است؟ نه؛ کاملا باژگونه، شیوهای است یرای تثبیت هر دو، با پراکندن وحشت و تحمیل سکوت. سه جوان اعتراضات آبان را به اعدام محکوم کردهاند تا چشمانداز خونبار اعتراض را پیش روی مردم معترض به تماشا بگذارند گویا هنوز در باورشان نگنجیده است که اگر کشتن به سامانِ وحشت میانجامید آن هزاران کشتهی میدانهای اعتراض آبان و دی، … و میدانهای اعدام تا به حال وحشتی فلج کننده و رویاسوز را سخت استوار کرده بود. „جرم“ این جوانان هیچ نیست مگر بیان اعتراض به شرایط غیرانسانی تحمیل شده به جامعه. و این، عمل به حق اولیه انسانی؛ عمل به حق آزادی بیان است و جرم نیست
http://www.ofros.com/etelayee/kmei_plhe.htm
احکام اعدام معترضین شرکت کننده در خیزش آبان ٩۸ باید فورا لغو شود