آینده کمیته های مقاومت در سودان
مقدمه:
در دسامبر ۲۰۱۸ ، قیام گسترده ای در سودان به وقوع پیوست که سرآغاز روند انقلابی پیوسته ای شد که تاکنون
دو موج بزرگ داشته است. در چهار ماه اول، تعداد تظاهرات افزایش یافت، تا اینکه در آوریل ۲۰۱۹ ، تحص نهای
گسترده منجر به سقوط عمر البشیر، رییس رژیم نظامی ای شد که طی ۳۰ سال کشور را ویران کرده بود. ارتش که
به دنبال حفظ قدرت بود، به موج اول اعتراضات انقلابی با شقاوت پاسخ داد، که ننگین ترین آن در ۳ ژوئن ۲۰۱۹
بود، زمانی که متفرق کردن خشون تآمیز تحصن خارطوم منجر به کشته شدن بیش از صد معترض شده و زندگی
بسیاری دیگر را ویران کرد. واکنش اپوزیسیون غیرنظامی ]به این اتفاق[، امضای قراردادی با ارتش زیر چتر ائتلاف
«نیروهای آزادی و تغییر » در اوت ۲۰۱۹ بود. این توافق، در قالب یک سند قانون اساسی، آغازگر «دوره ی انتقالی »
و تقسیم قدرت بین ارتش و اپوزیسیون غیرنظامی شد که در پایان آن ظاهرن قدرت به یک دولت منتخب و
کاملن غیرنظامی منتقل می شد. با ای نحال، اعتراض ها ب هطور پراکنده در دو سال پس از آن ادامه یافت، زیرا ارتش
نقش آفرین مسلط در سیاست باقی ماند و دولت -در زمان نخس توزیر غیرنظامی، عبدالله حمدوک- خواس ت
عدالت و مسئولیت پذیری را نادیده گرفت و در عوض، سیاست اقتصاد نئولیبرالی را دنبال کرد.
