Frauen, Arbeiter, Werktätige und wir alle, die seit über vierzig Jahren im großen Kampf für die Befreiung von Unterdrückung, Bedrückung und Sklaverei kämpfen, bilden einen großen und vereinten Teil lebendiger und dynamischer Fronten gegen Kriegstreiber jeder religiösen, faschistischen und nationalistischen Ausrichtung. Krieg ist Krieg, immer und zu jeder Zeit gegen uns, die Menschen, die keinen Anteil an der Entstehung und Aufrechterhaltung von Kriegen und Krisen haben.

Wir, das Volk, werden seit 1979 in einen ungewollten Krieg hineingezogen, als unsere große Revolution gegen die Monarchie und die Diktatur des Königshauses von religiösen und frauenfeindlichen Reaktionen vereinnahmt wurde. Die Schießplätze unserer Jugendlichen und Kämpfer in den 1960er Jahren markierten den Beginn einer immer größeren Kriegsfront. Der Beginn des Krieges mit dem Irak und der Slogan „Der Weg nach Al-Quds führt durch Kerbela“ bildeten eine weitere Front des Krieges für und gegen uns. Als Asiyehs kleines Haus mit einem Bulduser darauf zerstört wurde, bot dies ein weiteres herzzerreißendes Bild des Krieges. 2009, 2010, 2011 und bis heute wurden die Fronten des Krieges gegen uns eine nach der anderen eröffnet, voller Feuer und Blut. Säureangriffe, die Blendung protestierender Jugendlicher, Entführungen und Morde an Demonstranten, Frauenmorde und Selbstmorde bildeten für uns nacheinander den Schauplatz ungleicher Kriege.

Die Statistiken der Frauenmorde durch die patriarchalische Verhöhnung, die ein direktes Produkt der Islamischen Republik ist, sind die Opferstatistiken eines weiteren Krieges, der uns aufgezwungen wurde. Die Existenz dieser Regierung hängt von der Unterdrückung des Volkes und ihrer Präsenz in den Krisen des Nahen Ostens ab. Ihre Lebensader ist an Krieg, Krise und Unterdrückung geknüpft, und Krieg ist für sie ein Segen. In der gegenwärtigen Situation hat uns eine faschistische und repressive Regierung vom gleichen Typ wie die Islamische Republik, jedoch unter dem Namen Israel, in voller Übereinstimmung mit dem globalen Kapital, neue Dimensionen des Krieges aufgezwungen, um weiterhin mit stärkeren Figuren in ihren eigennützigen Auseinandersetzungen zu spielen und ihre Fraktionsmacht zu festigen.

Die Bombardierung und Brandstiftung Teherans, die Angriffe auf Kraftwerke, Raffinerien, Infrastruktur und Wohnhäuser unterscheiden sich nicht von den Angriffen der Regierung der Islamischen Republik auf die Familien Sistans, Belutschistans und Kurdistans. Jedes getötete Kind und jede zerstörte Wirtschaftszone ist eine Fortsetzung derselben Erlasse der Islamischen Republik zur Unterdrückung des Lebens und der Lebensgrundlagen der Menschen. Die militärische Präsenz der faschistischen israelischen Regierung, unterstützt von allen Kapitalfraktionen aus Ost und West, über unseren Köpfen als Volk ist in keiner Weise akzeptabel. Wir werden nicht zulassen, dass wir zu einem zweiten Gaza oder Libanon werden. Wir werden euch alle in den Griff bekommen. „Frauen, Leben, Freiheit“ strebt die Zerschlagung aller reaktionären und faschistischen Kräfte im In- und Ausland an, die der Befreiung, Gleichheit, Gerechtigkeit und dem Glück des Volkes im Wege standen und stehen.

Krieg ist eine Katastrophe und ein Hindernis für die Beschleunigung und Fortsetzung unserer Kämpfe. Ohne ihren Krieg würden wir organisierter, stärker und zielstrebiger kämpfen!

Eine Gruppe von Frauen aus Teheran und Karaj,
eine Gruppe aktiver Frauen im Land

              خرداد ۱۴۰۴    

جنگ جنگ است، همیشه و در همه حال علیه ماست

زنان، کارگران، زحمتکشان و همه‌ی ما مردمی که بیش از چهل سال است در میدان مبارزه‌ای بزرگ برای رهایی از ستم و سرکوب و بردگی مبارزه می‌کنیم، درصدی بزرگ و متحد را در جبهه‌هایی زنده و پویا علیه جنگ‌افروزان از هر نوع گرایش دینی، فاشیستی و ناسیونالیستی تشکیل می‌دهیم. جنگ جنگ است، همیشه و در همه حال علیه ماست، ما مردمی که نقشی در ایجاد و ادامه جنگ‌ها و بحران‌ها نداریم.

ما مردم از سال ۵۷ که انقلاب بزرگمان علیه بساط سلطنت و دیکتاتوری شاهی توسط ارتجاع دینی و ضد زن ربوده شد؛ به جنگی ناخواسته کشانده شدیم. میدان‌های تیرباران جوانان و مبارزان‌مان در دهه‌ی ۶۰، آغاز گشایش جبهه‌ای اساسی و بزرگ از جنگ بود. شروع جنگ با عراق و شعار «راه قدس از کربلا می‌گذرد» برای ما و علیه ما جبهه‌ای دیگر از ‌ جنگ بود. وقتی خانه‌ی کوچک آسیه را با لودر بر سرش خراب کردند، صحنه‌ی دلخراش دیگری از جنگ بود. سال‌های ۸۸،‏۹۶‏، ۹۸ و ۴۰۱ و تا کنون جبهه‌‌های جنگ علیه ما یکی پس از دیگری و پر از آتش و خون گشوده شده‌اند. اسیدپاشی، کور کردن جوانان معترض، ربایش و قتل معترضین، زن‌کشی و خودکشی‌‌ها برای ما یکی پس از دیگر، صحنه‌آرایی جنگ‌هایی نابرابر بودند.

آمار زن‌کشی‌ها توسط لمپنیزم مردسالارانه‌ای که تولید بلافصل جمهوری اسلامی است، آمار تلفات جنگی دیگر است که بر ما تحمیل شده است. موجودیت این حکومت به سرکوب مردم و حضورش در بحران‌های منطقه‌ی خاورمیانه وابسته است. شریان حیاتش به جنگ و بحران و سرکوب گره خورده و جنگ برایش نعمت است. در شرایط کنونی نیز، حکومتی فاشیستی و سرکوبگر از همان جنس جمهوری اسلامی، ولی با نام اسرائیل در همسویی کامل با سرمایه‌ی جهانی، ابعاد جدیدی از جنگ را بر ما تحمیل کرده است تا در بده‌بستان‌های منفعت‌طلبانه بتوانند با مهره‌های قویتری به بازی ادامه دهند و قدرت جناحی خود را تحکیم کنند.

بمباران تهران و به آتش کشیدن آن، حمله به نیروگاه‌ها، پالایشگاه‌ها، زیرساخت‌ها و خانه‌های مردم، تفاوتی با حملات حکومت جمهوری اسلامی به خانواده‌های سیستان و بلوچستان و کردستان ندارد. هر کودکی که کشته می‌شود و هر منطقه‌ی اقتصادی که نابود می‌شود، ادامه‌ی همان احکام جمهوری اسلامی در سرکوب زندگی و معاش مردم است. حضور نظامی دولت فاشیستی اسراییل با حمایت همه‌ی جناح‌های سرمایه از شرق و غرب بر فراز سر ما مردم به هیچ‌وجه پذیرفتنی نیست. ما اجازه نخواهیم داد به غزه و لبنان دیگری تبدیل شویم. ما بساط همه شما را برخواهیم چید. «زن، زندگی، آزادی» در صدد برچیدن همه‌ی نیروهای ارتجاعی و فاشیستی داخلی و خارجی است که سد راه رهایی، برابری، عدالت و شادی مردم بوده و هستند.

جنگ نکبت است و مانع تسریع و تداوم مبارزاتمان. جنگ آن‌ها که نباشد، ما متشکل‌‌تر، قدرتمندتر و هدفمندتر می‌جنگیم!

جمعی از زنان تهران و کرج
جمعی از زنان فعال داخل کشور

              خرداد ۱۴۰۴